Anna Home

We hebben hem! Een hashaa voor de straatkinderen. Deze week hebben we een stuk land van 60 x 40 meter gekocht met een huis erop. (foto 1) Het ligt in wat hier een gerdistrict heet, een gebied met stukjes land die zijn afgezet met hoge schuttingen. Ongeveer de helft van de bevolking van Choibalsan leeft zo, sommigen in de traditionele ger, anderen in huisjes van hout. Er is wel elektriciteit, maar geen water. Dat wordt gehaald in jerrycans bij de diverse bronnen die zijn aangeboord. De onze is een van de grotere, er is ruim voldoende plaats om te spelen en om een groentetuin aan te leggen.
De kinderen zijn enorm enthousiast, eindelijk een eigen plek om te wonen. Hun huis, dat we Anna Home hebben gedoopt, is vrij groot. (foto 2) Het heeft 5 kamers, inclusief een grote keuken waarin de kachel staat. De prijs voor dit alles was 6,5 miljoen Tugriks, overeenkomend met ongeveer € 4000. Een timmerman is nu bezig om 10 stapelbedden te maken zodat 20 kinderen kunnen slapen. Er moeten ook tafels en stoelen komen, keukenspullen om te koken, servies om van te eten, school spullen en talloze andere zaken.
Het dak is slecht en moet eigenlijk vernieuwd worden, maar daar is nu geen geld voor. Dus hebben Boldsaikhan en de kinderen noodreparaties uitgevoerd om lekken te voorkomen. (foto 3) Ze zijn al dagen bezig om alles te schilderen, wat niet altijd even gemakkelijk is als je klein bent en geen ladder hebt (foto’s 4 en 5) Dat gebeurt over de oude bladderende verf heen. Van schuren heeft hier nog nooit iemand gehoord. Maar het knapt er flink van op voorlopig.

De hashaa is gekocht door de stichting “All for children” die sinds deze week officieel geregistreerd is. Dat houdt o.a. in dat je een fraaie stempel krijgt waarmee je al je brieven fraai rood kunt versieren. Deze NGO heeft een westerse structuur met een bestuur boven directeur Boldsaikhan. Ik heb daar flink voor moeten praten, maar vond het zo belangrijk dat ik hier mijn poot heb stijf gehouden. Het betekent dat westerse organisatie maximaal vertrouwen kunnen hebben dat alles netjes verloopt. In dit land met enorme corruptie is dat belangrijk. Ik zelf weet wel dat Boldsaikhan eerlijk is maar dat leek me niet genoeg om anderen te overtuigen. De Board heeft vijf leden, van wie mijn directeur Ganbat er één is. Morgen is de eerste vergadering en dan moet er o.a. een voorzitter gekozen worden. Ik zal daar als adviseur bij zijn.
De Nederlandse stichting “Elk kind een toekomst” is nu bijna klaar. Dankzij mijn tennismaatje Kristel, advocaat, wordt dat allemaal keurig geregeld. Deze stichting gaat twee fondsen beheren, naast de straatkinderen is dat ook Karen’s Rabbit school in Cambodja. We streven ernaar om het CBF keurmerk Goede Doelen te behalen, zodat giften aftrekbaar zullen zijn, ook als volgend jaar de wet verandert.

De financiële situatie is nu als volgt: aan de aankoop van de hashaa en een beperkt deel van de nodige andere investeringen besteden we in totaal 11,5 miljoen T, bijna € 7.500. Er rest dan nog 7,8 miljoen, genoeg om de kinderen ongeveer 3 maanden van te laten leven. Dan is het op. We zijn al een hele tijd bezig om allerlei Nederlandse organisaties te benaderen, maar de meeste daarvan werken niet in Mongolië en willen dat ook niet gaan doen. Eén daarvan overweegt een uitzondering op dat punt, maar heeft nog geen beslissing genomen.
Er moet dus wat gebeuren.
Voor € 25 kan een kind een maand eten. Voor € 45 per maand zijn de lopende kosten voor een kind gedekt. Als we echt alles meerekenen, ook afschrijvingen en onvoorziene uitgaven, dan zijn de kosten per kind per dag volgens de huidige begroting € 1,99. Ter vergelijking: de VN stelt de armoedegrens in de wereld voor zover ik weet op $ 1 per dag. Daar zitten we dus wel iets, maar niet veel boven. En dat zijn cijfers waarvoor Nederlandse organisaties toch gevoelig moeten zijn.

Gironummer 723790 t.n.v. M. Stoffels
Zodra de stichting klaar is krijgt deze een eigen rekening.